Dogtrekking w Wiszni Małej i duża niespodzianka

Tym razem organizatorzy Pucharu Polski w dogtrekkingu zaplanowali start w Wiszni Małej oddalonej zaledwie 20 minut drogi od Wrocławia. Pojechaliśmy więc już w piątkowy wieczór na odprawę weterynaryjną i potwierdzenie zapisów, żeby nie tłoczyć się z samego rana w kolejce. O jak cudownie było móc pospać sobie do 7 w dniu zawodów! Niestety pogoda nie rozpieszczała – lało konkretnie, dlatego zapowiadał się BŁOT TREKKING. Rano dopakowaliśmy ciuchy na zmianę typu najgorszy dres i najbrzydsze buty z lidla ever (jezu, gdybym wiedziała…) oraz ręcznik. Po drodze zgarnęliśmy Maję, Dominika i Aldora i ruszyliśmy do Wiszni Małej. Zaparkowaliśmy tuż przy miejscu startu (o dziwo) i ruszyliśmy w kierunku dmuchanych bram. Na miejscu spotkaliśmy jeszcze Krzysztofa i Olę z Aronią i Rebusem, Elizę z Positive Dog wraz z Kubą i Sigmą, a także Agnieszkę z G’Iro 🙂 Odebraliśmy jeszcze pakiety startowe ze smaczkami, próbką karmy Fitmin, zniżką od FERA.pl na zakup tej karmy oraz tradycyjnie chustkę od Merrella.

czekamy na start

W oczekiwaniu na odprawę techniczną postanowiłam się trochę porozgrzewać. Bohun latał jak opętany i rozgrzewał gardło. Darł się najgłośniej ze wszystkich psów i nie szło dziada uciszyć. Na fanpejdżu o tu znajdziecie krótki filmik z podjaranym Bohunem, nie jest to częsty stan u tego psa 🙂

auuuuuu

Na odprawie technicznej dostaliśmy mapy z zaznaczonymi punktami kontrolnymi. Najgenialniejszy konferansjer zapowiedział, że czekają nas najgłębsze kałuże i najczerwieńsze truskawki na bufecie, ale nie daliśmy się nabrać. Mapa została zgarnięta przez połówka i tyle ją widziałam.

skradziony buziak – Bułka nie patrz!

Punkt 10 ruszyliśmy za autem, które prowadziło nas przez 900m. Tak też było w Wiśle z zaszłym roku, kiedy to start był w samym rynku. Bohun tak rwał do przodu, że już nie miałam siły go stopować, więc po prostu leciałam za psem. Muszę rozważyć oddanie psa na start połówkowi, bo z racji tego, że między mną a psem jest tylko 16 kg różnicy, to obawiam się, że kiedyś w końcu nie wyhamuję i zaliczę zderzenie z jakimś obiektem lub epicką glebę. Po kilku kilometrach trochę się rozluźniło, biegacze wysunęli się na przód, a my wraz z wyżej wspomnianymi, oprócz Agnieszki, która postawiła na bieg, uformowaliśmy Reprezentację Kłaków w Kawie i tak sobie maszerowaliśmy.

Nie opiszę Wam punktów kontrolnych i jak do niech docieraliśmy, bo:

a) po wrażeniach tego dnia, dziś cierpię na pomroczność jasną 😉

b) nie trzymałam mapy.

Wiem tylko, że szło nam sprawnie, decyzje były trafne, a ekipa wspaniała. Pogoda raczej zmienna – raz duszno i ciepło, następnie deszcz i zimno. Błota po prostu tony! Wszędzie kałuże, a wręcz bajora, dzięki którym nawet nie musieliśmy wyciągać wody dla psa z plecaka. Dla psów idealnie. Teren był płaski i przyjemny, a na trasie po prostu pięknie!

zdjęcie organizatora

żeby nie było za nudno 🙂

Reprezentacja Kłaków w Kawie 🙂

jeden z punktów kontrolnych – tym razem owoce

uszka ❤

hej ho hej ho do punktu by się szło

Ostatni punkt kontrolny. Lało jak z cebra – nie widać, ale wierzcie na słowo.

Ostatni odcinek przeszliśmy szybkim marszem i ukończyliśmy trasę 23km z wynikiem 4:03 jako 20 para (cali mokrzy od deszczu). Z tego wyniku jesteśmy bardzo zadowoleni. Do rozdania dyplomów mieliśmy jeszcze prawie 3 godziny, więc najpierw poszliśmy do auta przebrać się w nieszczęsne dresy i daliśmy psom jeść. Bohun dostał wygraną w Dog Orient mokrą karmę NATUREA – genialna! Możecie o niej poczytać u Niuchacza tu.

Odebraliśmy też nasze posiłki regeneracyjne, a Bohun dodatkowo tradycyjnie dossał się do miski z karmą od sponsora. Trochę poszwenadliśmy się po okolicy, gdzie odbywał się piknik.

😀

Okolicznościowe tarzanko też zaliczone!

Następnie wzięliśmy udział w quizie i „pani w kolorze marchewki” wygrała powerbank od Merrella!

Nadszedł czas ogłoszenia wyników i rozdania dyplomów.

Następnie nasz ulubiony konferansjer zapowiedział jeszcze dwie atrakcje tej imprezy: losowanie nagród oraz pewną niespodziankę dla miłej dziewczyny. Wtedy połówek zarządził, abym przestała obdzierać skórki u paznokci. W losowaniu tradycyjnie nic nie wygraliśmy. Natomiast jako Kasia P. zostałam wywołana na podium. O co kaman? Wygrałam jednak coś? Z miękkimi nogami w najgorszych dresach i najbrzydszych butach ever wyszłam na środek. Zaraz dołączył do mnie połówek z Fafikiem, po czym wziął mikrofon i tako rzecze: „Kasiu, mam nadzieję, że nie zabijesz mnie w domu”, uklęknął i się oświadczył 🙂 Więc ja te oświadczyny przyjęłam, a co, raz się żyje 🙂 Ponad 200 osób biło brawa i śpiewał nam sto lat! Później już niczego nie pamiętam. Dlatego wybaczcie proszę tę mało szczegółową relację.

zdjęcie od organizatora

zdjęcie dzięki Sheri On Tour – dziękuję!

Jeżeli wciąż zastanawiacie się nad startem w Pucharze Polski w dogtrekkingu, to naprawdę szczerze polecam. Organizatorzy dbają o to, aby wszystko było dopięte na ostatni guzik, o wspaniałą atmosferę, najpyszniejsze pomarańcze i mają najgenialniejszego konferansjera! Warto przyjechać, aby go posłuchać 🙂 W imieniu połówka dziękuję też za możliwość zrobienia takiej niespodzianki!

Relację możecie też przeczytać u Agnieszki i G’Iro, którzy zajęli 7 miejsce w kategorii kobiet – brawo! Relacja o tu.